Koniczyna krwistoczerwona, inkarnatka – szkarłatny akcent w ogrodzie

Nowoczesne ogrody to często nieoczywiste połączenie roślin ozdobnych z naturalnymi, dzikimi, polnymi, niekiedy kojarzącymi się bardziej ze zwykłymi chwastami niż odmianami szlachetnymi. Ich urok drzemie bowiem w prostocie i harmonijnej asymilacji z krajobrazem. Koniczyna to jedna z takich akcentujących naturalny walor ogrodu, odmian.

Z tą niezwykle dekoracyjną odmianą koniczny zetknęłam się przypadkowo, przejeżdżając obok posesji z niezwykle pięknie zadbanym ogrodem, w którym narożny fragment wzdłuż ogrodzenia stanowiła przepiękna umajona łąka – w duchu tych sadzonych dla pożytecznych zapylaczy (pszczół, trzmieli, motyli). Uwagę moją przykuły jednak niezwykle dekoracyjne, intensywnie czerwone główki kwiatów, kompletnie nieznanej mi do tej pory odmiany. Na pierwszy rzut oka przypominały koniczynę długokłosą, ale nasycenie kolorem krwistoczerwonym było wręcz niesamowite.

Kontrastujące mocno szkarłatne punkty przyciągały wzrok i dawały niezwykle dekoracyjny efekt na tle zielonych traw, baldaszkowatych selerowatych oraz innych polnych odmian jak np. dzika malwa.

Inspiracje zabrałam ze sobą do domu i w tym roku na jesieni zamierzam kupić oraz posadzić nasiona koniczyny szkarłatnej, ponieważ mój ogród staram się utrzymać właśnie w nieco dzikim, imitującym naturalny, leśno-łąkowym stylu.

Rzadka koniczyna krwistoczerwona – inkarnatka

Koniczyna krwistoczerwona (koniczyna szkarłatna, koniczyna inkarnatka) pochodzi z rejonu basenu Morza Śródziemnego i rzadko występuje u nas dziko, chociaż uprawiana jest czasem w rolnictwie (mieszanki między- i poplonowe). Coraz częściej jednak oferowana jest jako element mieszanek łąki ogrodowej albo jako bylina jednoroczna do ogrodów przydomowych. Koniczyna szkarłatna jest bowiem wrażliwa na niskie temperatury i w naszym klimacie przemarza. Traktuje się ją zatem jako bylinę jednoroczną do corocznego wysiewu.

Koniczynę krwistoczerwoną należy wysiewać właśnie jesienią z nasion, które można zakupić w dostawach internetowych lub z własnego sezonowego zbioru nasion.

Koniczyna krwistoczerwona charakteryzuje się dekoracyjnym ulistnieniem i pięknym kwitnieniem. Tworzy gęste kępy wypuszczając sztywne, wzniesione, kosmate pędy (nie wyższe niż 40-60 cm). Szybko rozgałęziają się i pokrywają liśćmi o trójdzielnym, rozetowym kształcie na długich ogonkach. Listki są sinozielone, pokryte włoskami.

Koniczynę tę wyróżniają niezwykle atrakcyjne kwiatostany – wyraźne, stożkowato wydłużone główki kwiatowe osiągające długość 2-6 cm. Mają intensywnie czerwoną – szkarłatną barwę, stąd nazwa byliny – krwistoczerwona. Kwiaty przyciągają owady, a dzięki temu ulegają zapyleniu i wytwarzają nasiona, z których można ponownie wysiewać bylinę. Usuwanie zwiędłych kwiatostanów wzmacnia ponowne kwitnienie tej byliny.

Koniczyna ta kwitnie od lipca do sierpnia, nie wymaga bardzo żyznych gleb, lubi też podłoże lekkie piaszczysto-gliniaste, do dekoracyjnego kwitnienia wymaga stanowisk słonecznych.

Koniczyna krwistoczerwona jest bardzo wrażliwa na mrozy i łatwo przemarza. Lepiej odnajduje się na terenach południowo-zachodniej Polski.

autor tekstu: Dominika
zdjęcie tytułowe: pixabay.com