Niezaizolowany strop narażony jest przede wszystkim na przenoszenie dźwięków uderzeniowych, a więc hałasów wywołanych stukotem upadających przedmiotów i kroków. Jeśli więc nasze mieszkanie nie znajduje się na najwyższej kondygnacji, strop nad pomieszczeniem warto zaizolować, zwłaszcza jeśli sąsiad z góry ma małe dzieci.
Materiałem skutecznie wyciszającym zarówno dźwięki uderzeniowe, jak i powietrzne (na przykład odgłosy rozmów czy telewizora) jest wełna mineralna. Warstwę wełny można estetycznie schować za sufitem podwieszanym. Pozwoli nam on również ukryć nieestetycznie wykończony strop i zamontować m.in. praktyczne oświetlenie punktowe w postaci opraw zrównanych z płaszczyzną okładziny sufitowej.
O ile wysokość mieszkań w starych kamienicach umożliwia zastosowanie grubszej warstwy izolacji, o tyle w mieszkaniach blokowych, gdzie standardowa wysokość pomieszczenia wynosi około 2,7 m, wystarczająca musi okazać się warstwa wełny grubości kilku centymetrów. Nazbyt obniżony sufit może bowiem w takiej sytuacji przytłoczyć wnętrze. Najlepszym rozwiązaniem w przypadku pomieszczeń w bloku o niezbyt dużej wysokości będzie montaż sufitu podwieszanego na ruszcie pojedynczym, w którym profile stelaża mocowane są do stropu w niewielkiej odległości od niego. Dzięki takiej konstrukcji nie stracimy zbyt dużo na wysokości pomieszczenia. Wełnę mineralną umieszcza się między stropem a okładziną sufitu wykonywaną zazwyczaj z płyt gipsowo-kartonowych. Układa się ją ściśle między zamontowanymi profilami stalowymi, przed przystąpieniem do przykręcania płyt. Te z kolei mocuje się do konstrukcji nośnej, a więc do profili. Najlepiej, jeśli płyty będą przykręcane wzdłuż kierunku padania światła dziennego. Wówczas ich połączenia będą mniej widoczne. Jeśli zależy nam na podwyższonej izolacyjności akustycznej, profile obwodowe mocowane do ściany należy podkleić akustyczną taśmą piankową.
Beata